قارچ
کش
کنترل شیمیایى بیماری های قارچ
ترکیبات قارچ کش
کنترل شیمیایى بیماری های قارچ:
مقدمه
قارچ کش (fungicide) در اصطلاح به ترکیباتی
اتلاق می گردد که سبب مرگ یا از بین رفتن پرگنه (colony) قارچ می شوند. مواد fungistatic ترکیباتی شبه قارچ کش می باشند
که بدون از بین بردن قارچ سبب توقف رشد و یا مانع بیماریزایی آن می شوند. در برخی از
موارد این ترکیبات سبب افزایش توان دفاعی گیاه در مقابل قارچ بیمارگر نیز شده اند.
حدود60% کل ترکیبات شیمیایی بکار رفته علیه
بیماری های گیاهی در مورد درختان میوه بوده است. در میان این ترکیبات شیمیایی،
قارچ کش های سیستمیک و آنتی بیوتیک ها عمل معالجه ای (curative) یا ریشه کنی (eradicant)
روی بیماری های گیاهی داشته اند.
در زمان بارندگی استفاده از فرمولاسیون هایی
مانند محلول و یا گرد بازده مورد قبولی ندارند. پاک کننده ها کشش سطحی آب را کاهش
می دهند و باعث افزایش سطح تماس قارچ کش با گیاه می گردند. استفاده از روغن ها در
کنار قارچ کش ها موجب افزایش چسبندگی قارچ کش ها به سطح گیاه می شوند. به روشی که
در آن از آب آبیاری برای پراکندگی قارچ کش ها استفاده می شود در اصطلاح fungigation می گویند که در مورد برخی از سموم سیتمیک
بکار می رود. استفاده از گازهای سمی فرار برای از بین بردن آفات و بیمارگرها را
تدخین (fumigation)
می گویند. سموم تدخینی (fumigant)
اغلب در خاک ها برای کنترل قارچ ها، نماتدها و علف های هرز مورد استفاده قرار می
گیرند. قارچ کش های تماسی اغلب از رشد بیشتر قارچ ها در بافت های گیاهی جلوگیری می
کنند. طرز تاثیر یک ماده ارتباط مستقیم با کاربرد آن دارد. واژه های LD50 و LC50 در مورد میزان کارایی ترکیبات
سمی بر بیمارگر ها بکار می رود.