داروخانه گیاه پزشکی تابنده

اپوکسی کونازول(epoxiconazole)

قارچ‌کش سیستمیک، حفاظتی و معالج از گروه تری‌آزول‌ها.

 فرمولاسیون

1. اُپوس Opus                     %5/12                SC                                  

تاریخ ثبت:  1/2/82 ثبت موقت به مدت 3 سال

نحوه اثر: جلوگیری از  بیوسنتز ارگوسترول.

موارد مصرف در ایران

انواع سم(قسمت اول)

انواع سم(قسمت دوم)

انواع سم(قسمت سوم)

انواع سم(قسمت چهارم)

انواع سم(قسمت پنجم)

انواع سم(قسمت ششم)

دانلود انواع سم

انواع سم(قسمت اول)

انواع سم(قسمت دوم)

انواع سم(قسمت سوم)

انواع سم(قسمت چهارم)

انواع سم(قسمت پنجم)

انواع سم(قسمت ششم)

دانلود انواع سم

انواع سم(قسمت اول)

انواع سم(قسمت دوم)

انواع سم(قسمت سوم)

انواع سم(قسمت چهارم)

انواع سم(قسمت پنجم)

انواع سم(قسمت ششم)

دانلود انواع سم

انواع سم(قسمت اول)

انواع سم(قسمت دوم)

انواع سم(قسمت سوم)

انواع سم(قسمت چهارم)

انواع سم(قسمت پنجم)

انواع سم(قسمت ششم)

دانلود انواع سم

انواع سم(قسمت اول)

انواع سم(قسمت دوم)

انواع سم(قسمت سوم)

انواع سم(قسمت چهارم)

انواع سم(قسمت پنجم)

انواع سم(قسمت ششم)

دانلود انواع سم

انواع سم(قسمت اول)

انواع سم(قسمت دوم)

انواع سم(قسمت سوم)

انواع سم(قسمت چهارم)

انواع سم(قسمت پنجم)

انواع سم(قسمت ششم)

دانلود انواع سم

قارچ کش

کنترل شیمیایى بیماری های قارچ

ترکیبات قارچ کش

ترکیبات قارچ کش:

تاریخچه

از اوایل قرن نوزدهم به طور عملی از قارچ کش ها استفاده شده است. در سال 1805 پروست (Prevost) محلول کات کبود را برای کنترل سیاهک پنهان گندم بکار برده است. در سال 1807 فورسیت (Forsyth) گوگرد را برای بیماری سفیدک پودری هلو مورد استفاده قرار داده است. در سال 1882 مخلوط بردو (Bordeaux mixture) جهت کنترل سفیدک کرکی مو مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1914 ترکیبات آلی جیوه وارد بازار شد. در سال 1932 به خواص قارچ کشی دی تیوکاربامات ها پی برده شد. در سال 1965 ترکیبات سیستمیک وارد بازار شدند.

قارچ کش

کنترل شیمیایى بیماری های قارچ

ترکیبات قارچ کش

کنترل شیمیایى بیماری های قارچ:

مقدمه

قارچ کش (fungicide) در اصطلاح به ترکیباتی اتلاق می گردد که سبب مرگ یا از بین رفتن پرگنه (colony) قارچ  می شوند. مواد fungistatic ترکیباتی شبه قارچ کش می باشند که بدون از بین بردن قارچ سبب توقف رشد و یا مانع بیماریزایی آن می شوند. در برخی از موارد این ترکیبات سبب افزایش توان دفاعی گیاه در مقابل قارچ بیمارگر نیز شده اند.

حدود60% کل ترکیبات شیمیایی بکار رفته علیه بیماری های گیاهی در مورد درختان میوه بوده است. در میان این ترکیبات شیمیایی، قارچ کش های سیستمیک و آنتی بیوتیک ها عمل معالجه ای (curative) یا ریشه کنی (eradicant) روی  بیماری های گیاهی داشته اند.

در زمان بارندگی استفاده از فرمولاسیون هایی مانند محلول و یا گرد بازده مورد قبولی ندارند. پاک کننده ها کشش سطحی آب را کاهش می دهند و باعث افزایش سطح تماس قارچ کش با گیاه می گردند. استفاده از روغن ها در کنار قارچ کش ها موجب افزایش چسبندگی قارچ کش ها به سطح گیاه می شوند. به روشی که در آن از آب آبیاری برای پراکندگی قارچ کش ها استفاده می شود در اصطلاح fungigation می گویند که در مورد برخی از سموم سیتمیک بکار می رود. استفاده از گازهای سمی فرار برای از بین بردن آفات و بیمارگرها را تدخین (fumigation) می گویند. سموم تدخینی (fumigant) اغلب در خاک ها برای کنترل قارچ ها، نماتدها و علف های هرز مورد استفاده قرار می گیرند. قارچ کش های تماسی اغلب از رشد بیشتر قارچ ها در بافت های گیاهی جلوگیری می کنند. طرز تاثیر یک ماده ارتباط مستقیم با کاربرد آن دارد. واژه های LD50 و LC50 در مورد میزان کارایی ترکیبات سمی بر بیمارگر ها بکار می رود.