چندین گونه تریپس از مزارع گندم و جو کشور گزارش شده اند( مرتضویها و درن، 1356; علوی وکمالی، 1374; علوی، 1379 و مینایی و عالیچی، 1379 ). نام علمی برخی از این گونه ها به شرح زیر است: Haplothrips tritici (Kurdjumov) (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Haplothrips aculeatus (Fabricius) (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Haplothrips reuteri Karny (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Haplothrips flavitibia Williams (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Haplothrips niger Osborn (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Haplothrips subtilissimus Haliday (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Haplothrips tolerabilis Prisner (Phlaeothripidae, Thysanoptera) Frankliniella intonsa (Trybom) (Thripidae, Thysanoptera) در بین گونه های فوق H. tritici و H. aculeatusفراوان ترین گونه ها روی غلات هستند. گونه اول اهمیت اقتصادی بیشتری دارد. تریپس گندم Haplothrips tritici (Kurdjumov) (Phlaeothripidae, Thysanoptera) شکل 7- تریپس گندم (Haplothrips tritici ) و نحوة خسارت آن حشرةکامل (بالا)، پورة تریپس (وسط) و نحوة خسارت (پائین) تریپس گندم(شکل7) در اکثرمناطق کشور انتشاردارد. گندم، جو، چاودار، ذرت، برنج و برخی گیاهان دیگر به عنوان میزبان آن ذکر شده اند. تغذیة این آفت باعث کوتاه ماندن و پیچیدگی سنبله ها و کج و معوج شدن ریشک ها می شود. خسارت تریپس گندم کاهش وزن دانه ها را به همراه داشته و کاهش محصول در اثر خسارت آن تا 24 درصد نیز گزارش شده است (آزمایش فرد و فریدی، 1372). چنانچه تراکم پوره های آن 10 عدد در هر سنبله باشد در گندم آبی 8/0 درصد و در گندم دیم تا 1 درصد وزن محصول در اثر خسارت این آفت کاهش می یابد. معمولآ تراکم این آفت در مزارع آبی بیشتر از مزارع دیم است(روشندل و رجبی، 1373). زمستان گذرانی این آفت در منابع قدیمی به صورت حشرة کامل ذکر شده است. بررسی های انجام شده در سال های اخیر نشان می دهد که تریپس گندم به صورت پوره های سن 2 درون خاک و لابلای کاه و کلش و باقیمانده محصول، تابستان، پائیز و زمستان را به سر می برد و تنها یک نسل در سال دارد. در رابطه با بیولوژی، اکولوژی و میزان خسارت این آفت بررسی هایی توسط (تکلو زاده و زهدی، 1379) و روشندل (1381) صورت گرفته است. مدیریت تلفیقی تریپس گندم ــ شخم پس از برداشت محصول، انهدام بقایای گیاهی و تناوب زراعی از روش های مناسب کنترل این آفت است. سمپاشی اختصاصی علیه آن ضروری نبوده و سمپاشی های متداول علیه پوره های سن گندم در کاهش جمعیت آن موثر است(باقری و رجبی،1379 و کمانگر و رجبی، 1379). در سال زراعی 79-1378 حدود 500 هکتار از گندم زارهای کشور برای کنترل این آفت سمپاشی شده است( امینی، 1379). انجام مطالعات بیشتری در خصوص تعیین سطح زیان اقتصادی، تهیة جدول زندگی و بررسی مقاومت ارقام گندم نسبت به این آفت توصیه می گردد.