مقدمه

رشد جمعیت و به دنبال آن نیاز بشر به محصولات کشاورزی در حد تکافو همواره از دغدغه های کشورهای جهان بوده و رسیدن به امنیت غذایی آرمان مسئولان و کارگزاران در حیطه کشاورزی می باشد چنین می نماید که این افق متعالی با افزایش سطح زیر کشت و بهره گیری از فنآوریهای نوین دور از دسترس نباشد.محدودیت های آب و خاک در اکثر مناطق دنیا و در کشور ما، اثر رویکرد نخست یعنی افزایش سطح کشت را به حداقل رسانیده است. اما بکاریگری روش های مناسب در آماده سازی زمین، بهبود عملیات خاک ورزی، کاشت، داشت، برداشت، تغذیه صحیح گیاه، استفاده بهینه از امکانات در جهت استقرار مناسب گیاه در خاک و افزایش درصد سبز محصول و نیز بهره گیری از اصول درست در مدیریت آفات، بیماری ها و علف های هرز نهایتاً به افزایش عملکرد، کاهش هزینه تولید و خسارت ناخواسته منجر می گردد.

برنج

پیشگفتار

برنج پس از گندم مهمترین ماده ی غذایی دنیا است. دانه ی برنج فقط به مصرف انسان می رسد، و در قاره ی آسیا نزدیک به80 درصد کالری روزانه ی مردم توسط برنج تامین می شود. خاستگاه برنج کشورهای آسیای جنوب شرقی است و ممکن است به طور مستقل در چین، هندوستان و اندونزی اهلی شده باشد. پیشینه ی کشت آن به 1500 تا2000 سال پیش از میلاد می رسد. بیش از20 گونه موجود برنج تنها دو گونهsativa   وglaberrima در سطح تجاری کشت می شوند. تمام ارقام برنجی که در قاره ی آسیا، آمریکا و اروپا کشت می شوند، متعلق به گونه ی  sativaهستند و گونه یglaberrima تنها درسطح محدودد، به صورت دیم در بخش های از قاره ی آفریقا کشت می شود. ایده ی استفاده از ارقام هیبرید برنج در دنیا نخستین بار در سال 1960 به وسیله ی پژوهشگران چینی مطرح شد و هم اکنون بیش از60 درصد سطح زیر کشت برنج این کشور را تشکیل می دهد و محصو ل این ارقام هیبرید به طور متوسط 15درصد بیشتراز بهترین ارقام اصلاح شده ی غیر هیبرید بوده است. استفاده از ارقام هیبرید در کره ی جنوبی وسایر کشور های آسیا یی نیز در حال گسترش است مشکلاتی هم چون تهیه ی هر ساله ی بذر از مراکز اصلاح بذر وصرف هزینه ی بیشتر ، مانع گسترش سریع سطح زیر کشت ارقام هیبرید شده است.

عکس قارچ آلترناریا

ورتیسلیوم                                                                                                         الترناریا

سیب از گونه های وحشی موجود در آسیا و اروپا به دست آمده و قدمت کشت آن به سال های ماقبل تاریخ می رسد با وجود قدمت کاشت سیب در دنیا و شناختی که در ایران زمین از این درخت داشته اند تا این اواخر به عنوان یک محصول تجاری تلقی نمی شد . در واقع در سی سال اخیر سیب به صورت تجاری در ایران کشت شده است . درخت سیب در بیشتر نواحی ایران می روید و بارور می شود و هر ناحیه ای سیب مخصوص دارد . سیب گلاب ، سیب دماوند ، سیب شمیران ، سیب ترشی آش ، سیب خراسان ، سیب شیرین درشت و ... گل درخت سیب در اوسط بهار در می آید بنابراین کمتر دچار سرمازدگی می شود . درخت سیب در زمینی که خاکش رسی و کود داده شده است و قشر زیرینش قابل نفوذ به آب باشد تنومند می شود و میوه اش خوب و فراوان خواهد بود . در زمینی که خاکش رسی و آهکش از ده درصد تجاوز نکند درخت سیب پرحاصل می شود . درخت سیب را در تمام زمین هایی که خاکش متوسط باشد می توان کاشت . درخت سیب در آب و هوای مرطوب بهتر رشد می کند . ولی در آب و هوای خشک رشدش قابل توجه نیست. اکثرا درخت سیب در نقاط خنک و رو به شمال که برای درختان دیگر مناسب نیست کاشته می شود. درخت سیب نیز مانند درختان دیگر نیاز به عملیات مناسب آبیاری ، هرس ، کوددهی و... دارد  .